Makarora is het alternatieve broertje van Wanaka en Queenstown. Er zijn minder toeristen, het is een oase van rust en de natuur is er prachtig. Met Mount Aspiring National Park in je achtertuin is deze kleine gemeenschap zeker een bezoek waard!

Op tweede Kerstdag werden we wakker in onze accommodatie in Makarora. Het zou een koude, regenachtige dag worden met af en toe wat droge periodes. Later die dag, rond een uur of acht zou het opklaren.

De hosts van het huisje, Kenna en Rik, hadden ons leuke activiteiten in de omgeving aangeraden. De Blue Pools, op tien minuten afstand van onze accommodatie was er een van. Het is de plek waar de Makarora River en Blue River samenkomen. Na een wandeling van 15 minuten zou je hier op uit komen.

Regenjas aan en gaan!

Ondanks het slechte weer was het nog best wel druk. Door de makkelijke bereikbaarheid zijn er veel gezinnen met kleine kinderen. Logisch, want de Blue Pools zijn prachtig. Het water is azuurblauw en kraakhelder. Ijskoud, dat wel.

Mijn moeder, met wie ik deze rondreis maakte, vroeg zich af of er ‘s avonds nog steeds toeristen zouden zijn. ‘Als het vanavond opklaart kunnen we best wel terug gaan om een duik te nemen. Wie weet pakken we de zonsondergang nog net mee.’

Om 20:00 uur was het nog steeds bewolkt en regenachtig. Nadat ik mijn bikini alweer had uitgedaan, omdat we het plan bijna hadden opgegeven, brak ineens de zon door. Er ontstond een prachtige regenboog. ‘Hup de auto in. Als het bij aankomst nog steeds regent rijden we terug.’

Blauwer dan blauw

Een half uurtje later komen we aan bij de Blue Pools: het is droog, opgeklaard en...er is helemaal niemand. Alsof de weergoden ons plannetje hadden gehoord. Opgewonden begeven we ons over de brug richting het ijskoude water. Het voelt net alsof we een sprookjeslandschap binnenstappen. Naast de ruisende stroming van de rivier is het muisstil. De zon gaat onder en langzaamaan kleurt de lucht oranje-roze, waardoor het blauwe water nóg blauwer lijkt.

Samen gaan we voorzichtig het water in. We staan te rillen van de kou, maar zijn allebei te trots om het water weer uit te gaan. Eenmaal kopje onder is het eigenlijk best wel lekker. De situatie zorgt voor de nodige adrenaline, die er op zijn beurt weer voor zorgt dat je het helemaal niet zo koud lijkt te hebben. Eenmaal aangekleed en opgewarmd genieten we vanaf de brug nog even na van de omgeving en kijken we terug op een bijzonder fijne avond.