Ben, reisadviseur bij TravelEssence, zat zes maanden geleden bij ons aan de keukentafel om onze reis door te nemen. Hij vroeg ons of we naast de bijzondere reis, nog een buitengewone activiteit wilde doen. Een helikoptervlucht bijvoorbeeld. Iets om nooit meer te vergeten. Een soort kers op de toch al ontzettend lekkere taart. Ik was gelijk enthousiast. Mama daarentegen had wat meer tijd nodig. Zij twijfelde of het wel iets voor haar zou zijn en of het nou echt de nodige spaarcenten waard was. Maar uiteindelijk ging ze toch overstag.

Zondag 29 december was het zover. Of tenminste, dat dachten we. Vandaag zouden we de helikoptertour gaan doen. De tour begint met een helikoptervlucht over Mount Aspiring National Park. Hierna land je in de afgelegen Siberia Valley. Vervolgens maak je een drie uur durende wandeling. Als laatste scheur je terug met een jetboat over Makarora en Wilkin River.

Het weerbericht zag er niet best uit. Er werd ons aangeraden het avontuur een dagje uit te stellen. ‘Door bewolking zal de tocht een stuk minder mooi zijn.’ Het werd aan ons overgelaten, maar het advies was duidelijk.

De volgende dag werden we wakker met een stralend blauwe lucht. Met veel zin en, vooral voor mama, de nodige kriebels, liepen we richting de vertrekplaats. We kregen een briefing en daarna mochten we de helikopter in.

Zowel mama als ik waren de eerste minuten van de vlucht sprakeloos. Binnen enkele minuten vlogen we boven bergketen van het Mount Aspiring National Park, een gebied dat al jaren op de werelderfgoedlijst staat. Vanuit een helikopter krijgt het landschap iets ruigs. De pilot vertelde via de koptelefoon informatie over het gebied. Hij was gepassioneerd en antwoordde uitgebreid op al onze vragen. Zo vlogen we boven verschillende gletsjermeertjes en hadden we uitzicht op Mount Cook. Uiteindelijk landde we op een afgelegen vallei, langs een azuurblauwe rivier.

Toen we weer met twee benen op de grond stonden keken we elkaar aan; dit was vet. Ik, hyper van de adrenaline in mijn lijf en mama stil, met tranen in haar ogen en een gelukzalige glimlach.

We hadden een tijdje nodig om letterlijk, maar vooral figuurlijk te landen. Even bijkomen. Hierna begonnen we aan de hike door het Makaroa National Park. Vredig liepen we van het ene sprookjeslandschap in het andere. Er hing een oase van rust in het park. Tijdens de drie uur durende wandeling, zijn we misschien drie man tegengekomen. De afwisseling van klimmen en dalen. Het springen van steen naar steen om een bergbeek te passeren. Het kon ons niet lang genoeg duren.

Na de hike genoten we van het uitzicht en een boterham. Toen mochten we de jetboat in. Mount Aspiring National Park vanuit weer een ander perspectief. We scheurde door de rivier. Af en toe stopte de kapitein om informatie over verschillende plekken in het park te vertellen. Uiteindelijk kwamen we zo’n vijf uur later terug bij de plek waar we die ochtend zijn weggevlogen.

De dag was tot in de puntjes verzorgd. De gidsen wisten veel te vertellen. De communicatie met de organisatie verliep soepel en de vertrektijden waren goed op elkaar afgestemd. Met het advies om de tocht een dagje uit te stellen waren we achteraf erg blij. Voldaan in de auto door naar de volgende bestemming. We genoten samen na van deze dag. Een ervaring rijker en inderdaad een dag om niet snel te vergeten.