Toen Shane en haar echtgenoot in het jaar tweeduizend langs de kust reden van het land waar ze waren geboren, vanuit het koele Zuiden omhoog naar zon en wildernis, stopten ze in Mission Beach: even wandelen. Een piepklein karrespoor leidde het paar omhoog vanaf de hoofdweg, om te stoppen op 140 meter hoogte. Ze keken om zich heen en wisten meteen: hier komt ons huis.

Shane – klein, sportief-chic gekleed, buitenformaat modieuze zonnebril – stopt even en ik kijk waar zij ooit keek en snap haar, ik begrijp dat ze alleen de allerbeste, meest originele architect de opdracht gunden, dat er jaren van plannen, vergaderen en bouwen aan dit moment zijn voorafgegaan.

Het uitzicht vanaf het enorme terras van het huis dat ze Altitude One40 doopten, is fenomenaal; ik kan me niet herinneren ooit een weidsere blik te hebben kunnen werpen vanaf een terras. En dan is over de gehele lengte van de façade ook nog eens een infinity pool aangelegd, alsof de aanblik van eindeloze regenwouden, de oceaan en een eilandengroep in de verte nog niet genoeg was. Er is een vogelvoederpaal waarop gasten stukjes kip kunnen leggen met een speciale hengelstok; als wij dat aan het eind van de dag doen, zeilen vrijwel meteen twee forse witbuikzeemeeuwen langs om het voer te grijpen.

Shane is blij met de belangstelling. Of ik wel weet dat 62 procent van alle vogelsoorten in Australië te vinden is hier, op Mission Beach? En dat ik walvissen kan zien vanaf dit terras? Vorige week nog. Zeven in een keer.

Ze woont hier drie maanden zelf, in het regenseizoen, zegt ze – de rest van het jaar resideren haar man en zij in het huis van de buren, onderaan de heuvel. Dan is het huis voor gasten die de luxe binnen, de modernistische architectuur, het zwembad en het uitzicht net zo kunnen waarderen als de eigenaars. Die gasten zijn er, zegt ze lachend. Reizigers, kunstenaars en vogelaars. En Grace Jones.

Grace Jones? Ze lacht opnieuw. De Amerikaanse superster moest hier een jaar of tien geleden zijn, ze opende een luxe resort verderop aan de kust. Maar na het feest trok ze zich terug in het glazen luxe huis in het groen. Drie dagen zou ze blijven zegt Shane, het werden drie weken. De gastvrouw bood haar aan om mee te rijden op een van de vier voormalige volbloed renpaarden die ze een fijne oude dag bezorgt, elders op het immense land dat bij de villa hoort. “Grace Jones zei meteen ‘ja’ en we hebben de hele dag gedraafd langs het strand.”

Ik zie het voor me, de donkere superster en deze frêle dame, beiden voortrazend op hun eigen paard, over nagenoeg ongerepte stranden – de een volledig losgekoppeld van aardse zaken als paparazzi, boekingen en platenbazen, de ander gewoonweg in haar element, blij gastvrouw te kunnen zijn van dit onvoorstelbare huis, dit even intieme als eigenzinnige luxe oord in de heuvels boven Mission Beach.