Tenterfield ligt op ongeveer drie uur rijden van Brisbane. Vanuit de drukke stad rijdt men landinwaarts door een heuvelachtig landschap waar veelvuldig wordt gewaarschuwd voor overstekende kangoeroes, het gras naast de weg schijnen ze extra lekker te vinden. In dit frontier-achtige dorp hadden wij afgesproken met Kevin Santin, een lokale gids die ons liet kennismaken met de Australische gastvrijheid en de schoonheid van New South Wales.

“Good morning Buddy, do you want some coffee?”

Slaperig schuifel ik de keuken in waar Kevin mij verwelkomt met een warme kop koffie. Wij (fotograaf Niels en ik) overnachten in het huis van hem en zijn vrouw Jenny. Zij heeft gisteravond heerlijk voor ons gekookt, waarna we hebben gekletst over de bed & breakfast die Kevin en Jenny verderop runnen.

Vandaag neemt Kevin ons mee op een van zijn persoonlijke tours door Tenterfield. Buurman Pete is ook van de partij. Pete heeft Schotse roots. Zijn familie streek hier in 1850 neer, wat klaarblijkelijk maakt dat hij veel over de geschiedenis van Tenterfield weet. Zo vertelt Pete ons dat het stadje eigenlijk een grote mengelmoes van Europese invloeden is. Het huidige Australië is namelijk – net als de VS – gevormd door kolonisten, alleen is hen een onafhankelijkheidsoorlog “bespaard gebleven”. Kevin heeft Italiaanse roots. Hij is klein, gedrongen en heeft een vriendelijk gezicht. Samen met Pete, een gigantische grijze vent, vormen zij een grappig duo.

“G’day mate! How you going?”

We zijn op een kleine boerenmarkt. Terwijl Niels foto’s maakt, word ik door Kevin aan het halve dorp voorgesteld. We hebben zojuist ontbeten bij het Courtyard Cafe. In ditzelfde gebouw gaf Sir Henry Parkes op 24 oktober 1889 zijn beroemde Federation-toespraak, wat leidde tot de eenwording van de Australische koloniën in 1901.

Het verleden leeft in Tenterfield. Dankzij een aantal houten pubs, Victoriaanse huisjes en oude bakstenen gebouwen heeft de stad een soort historische flair. Daarbij is de omgeving vrij indrukwekkend. Het heuvellandschap reikt tot aan de horizon en is bekleed met grote kale rotsen, bomen en gras.

Geen wonder dat Kevin en Jenny zich hier in 2010 vestigden. In Tenterfield voelen zij zich verbonden met het land en maken zij deel uit van een hechte gemeenschap. Met zijn rondleidingen wil Kevin dan ook aantonen hoe speciaal de regio is. Dit doet hij door zich te focussen op zowel de koloniale als de inheemse geschiedenis van Tenterfield.

“Welcome to country!”

Inmiddels rijden we in Kevin’s minivan naar Bald Rock National Park. Dit nationale park maakt deel uit van de Great Dividing Range en heeft zijn naam te danken aan een gigantische granieten monoliet die 200 meter boven het landschap uittorent.

Volgens Kevin kwamen hier vroeger drie verschillende Aboriginal stammen bijeen om ruilhandel te drijven. Een betere ontmoetingsplaats kan ik me niet voorstellen. Wie op deze koepelvormige rots staat kan op een zonnige dag Brisbane zien liggen, maar de tocht naar de top is bijna net zo mooi als het uitzicht.

Samen met Kevin loop ik voorop door een bos vol eucalyptusbomen. Omdat we met een kleine groep zijn kunnen we rustig grappen maken en verhalen uitwisselen. Zo heeft Kevin zijn groepen het liefst. Tijd en aandacht voor iedereen. Als ik vraag of hij het niet vervelend vindt zo vaak Bald Rock te beklimmen, zegt Kevin dat elke tocht anders is.

Een van de mooiste ervaringen die Kevin ooit met zijn gasten had, was toen het absoluut noodweer was op Bald Rock. Ze werden destijds bijna van de rots geblazen, maar om Moeder Natuur zo tekeer zien gaan was gewoonweg magisch. Hoewel dat indrukwekkend klinkt, ben ik blij dat wij het weer mee hebben. Op de top is de lucht kraakhelder en het zonnetje schijnt aangenaam. Dat Australië zo intens groen kon zijn had ik niet voor mogelijk gehouden.

“That’s what it’s all about, we want you to have a great day”

Op de terugweg rijden we door de wilde natuur. Ik ben een dwaze weddenschap aangegaan met Kevin. Bij elke kangoeroe die ik zie, krijgt hij van mij een biertje. Wij rijden nog geen tien minuten en ik ben hem al bijna een hele krat verschuldigd.

We eindigen de dag in een café genaamd ‘Our Place’ (Kevin neemt gelukkig genoegen met een glas wijn). Vandaag hebben we de locals ontmoet, Bald Rock beklommen en meer geleerd over de geschiedenis van Tenterfield. Al met al een uitstekende dag en dat is het streven van Kevin. Na het tweede drankje moeten we vlug naar huis. Jenny wacht met het eten.